Diep van binnen

De veranderlijkheid
is een principe van evenwicht.
Als we er niet tegen vechten,
zijn we in evenwicht met de realiteit.

Deze woorden schreef ik in de vorige blog. Ik lees ze terug en voel ze ook. Geluk hangt niet af van externe omstandigheden. Want die veranderen continu. Het zit diep in jezelf.
Vanochtend op de fiets onverwacht een onweersbui tegemoet. Een prachtige zwarte lucht, zo mooi. Doorfietsen, want buienradar gaf aan dat het hier droog zou blijven. Met gevolg dat er onder een viaduct lang geschuild moest worden. Het geluksgevoel werd iets minder toen het steeds kouder werd en ik kletsnat thuiskwam. Maar diep van binnen was het mooi.
Elke dag wisselen mooie en moeilijke momenten elkaar af. Een schoonzus die gisteren plotseling werd opgenomen in het ziekenhuis, en vandaag herstelt van een operatie.
Voorbeelden te over.
Het leven verandert. Je kan mooie momenten niet vasthouden, net als nare ogenblikken niet blijven.

Een heel diepe, zachte vredesstroom
heeft zich in mijn diepste wezen gevestigd
en met het diepe weten dat niets,
maar dan ook niets in deze wereld
deze vreugdestroom kan overtreffen.
Lof en plezier zijn nog steeds aangenaam,
schuld en pijn zijn nog steeds onaangenaam,
maar het zijn slechts golven
opgenomen in de enorme oceaan van vreugde.
– David Dewulf –

Read Full Post »

Als je loslaat

Accepteren wat en wie er op je pad komt zonder oordeel….. tsja… Vandaag laadde mijn tablet voor de tweede keer in korte tijd niet meer op en mag ik het opnieuw opsturen. Tuurlijk accepteer ik het, maar de irritatie liep even hoog op. Tot ik ervoor ging zitten en het liet zakken. De emotie van deze ochtend tijdens een prachtignieuwsgesprek van een vriendin kwam weer boven. Ik kijk naar de plotselinge regen/onweersbui, die straks voorbijtrekt en plaats maakt voor de zon.
De tablet werkt niet of ik het nu leuk vind of niet. Niets blijft, niets is zeker. Ik laat los.

De veranderlijkheid
is een principe van evenwicht.
Als we er niet tegen vechten,
zijn we in evenwicht met de realiteit.
– Pema Chödrön –

Er was eens een rabbi die geld inzamelde voor een goed doel. De dag was lang, de opbrengst mager. Onderweg naar huis zag hij hoe een agent een dief een aframmeling gaf. De ongelukkige was op heterdaad betrapt. De rabbi kreeg medelijden. Hij betaalde de boete voor de dief en vroeg hem of hij zijn lesje geleerd had. ‘Och,’ zei de man, ‘het hoort bij mijn vak. Vandaag pech, morgen geluk. Zo is dat en niet anders.’ De rabbi dacht bij zichzelf: ‘Nu studeer ik al een leven lang en nog altijd ben ik zo onnozel dat de eerste de beste dief verstandiger is dan ik!’

Read Full Post »

Geliefd

Na drie kilometer hardlopen was ik stuk en mocht dus ook weer drie kilometer terugwandelen… Daar stond ik onder een hoge boom in de stromende regen. Niemand in de wijde omtrek te bekennen. Dat voelde eenzaam! Hetzelfde gevoel als niet geaccepteerd worden om wie je bent, wat je doet of wat je hebt. Daar struggelde ik de afgelopen dagen mee. Vanochtend vroeg zei de broer van Henri Nouwen dat je nooit kunt voldoen aan de verwachtingen van andere mensen. Dat maakt eenzaam.
Dank je!
Na de regenbui scheen de zon op de nog nadruppende bladeren. De vogels zongen nog uitbundiger hun lied. Mooi! Ik kon weer verder.
Accepteren wat en wie er op je pad komt zonder oordeel.

Read Full Post »

Natuur ontspant

Het was half vier in de middag en ik voelde me ineens opgesloten. Dus ‘even’ naar buiten. Na tien minuten fietsen was ik al in the middle of nowhere. Heerlijk. Na elke bocht een nieuwe verrassing. Veel foto’s gemaakt en lekker uitgewaaid. Toen ik na een flink stuk tegen de wind in fietsen het bekende plaatsnaambord zag was ik als een kind zo blij….. Helaas, de gemeente bleek groot en het was nog een heel eind. Gelukkig stond er een bord aan de kant van de weg: ijsvereniging ‘HOU VOL!’
Dat gaf energie. Twee uur later was ik weer thuis. Moe, maar oh wat voelt dat goed.

Read Full Post »

Excuse me

De 99 excuses blijven me achtervolgen. Zoveel redenen om iets niet te doen. Soms weersta ik ze gemakkelijk. Zoals vanmorgen. Bij het wakker worden nam ik me voor om hard te lopen. Proberen om de 6,7 km van afgelopen zondag te evenaren. Pas toen ik al buiten was merkte ik de lichte regen op. Allerlei excuses deden een poging mij weer naar binnen te lokken. Maar ik wuifde ze weg en kwam tot 7,5 km. Excuses genegeerd en een grens verlegd. Wat voelt dat goed.

Read Full Post »

Uitdaging

Ik dwaal rond in een doolhof. Voel me niet blij, maar wel gemotiveerd om erdoor te lopen en te leren.
Hm. Wat nu. De spreuk van de dag luidt: Wat je ook besluit te doen vandaag, welke keuze je ook maakt, zorg er voor dat het je gelukkig maakt.
Een nieuwe uitdaging komt op mijn pad. Ver buiten mijn comfortzone. Helemaal goed dus, want daar houd ik van. Toch komen er 99 excuses bovendrijven om het niet te doen. De belangrijkste is het gebrek aan contacten en die weegt zwaar. In mijn boekenkast staat een rood boek: Stop, geen excuses meer!!!!!!!
En zo dool ik rond.
De komende dagen laat ik het los en over een week ga ik de uitdaging nog een keer aan. Benieuwd hoe het dan voelt.

Als we buiten onze comfort zone zijn, is meestal het enige gevaar dat we iets nieuws gaan leren.

Read Full Post »

Een lang leven vertellen

Iemand van vroeger is overleden. Hij vertelde dat hij uit een gezin van 12 kinderen kwam. Ze gingen eens met een groepje zwemmen in het kanaal voor hun huis. Plots riep één van de jongens dat zijn zusje verdrinkt. ‘Och, dat geeft niet, mijn vader maakt zo weer een nieuwe….’ zei hij. De vrienden trokken toen het arme meisje uit het water.
Elke keer komen er nieuwe verhalen bovendrijven, opgediept uit een lang leven.
Over twee weken een nieuwe verjaardag in’t verschiet. ‘Ach, die drukte…’

De verjaardag van de zandvlieg

Op een ochtend bezorgde de wind een brief bij de eekhoorn. Nieuwschierig maakte de eekhoorn hem open en las:

Verlanglijst
Een korrel suiker.
Niet op de deur kloppen. Niet dansen.
Niet zingen. Niet vieren.
Ook niet toevallig langskomen.
Suikerkorrel neerleggen en meteen weggaan.
Niet méér geven en ook niet iets anders.
Niet roepen: ‘Gefeliciteerd zandvlieg.’
Niet wachten op: ‘Dank je wel.’
Niet ergens mee verrassen.
Niet achter een boom blijven gluren of ik naar buiten kom.
Niet boos zijn.
De zandvlieg.

Dat is duidelijk, dacht de eekhoorn, toen hij de verlanglijst uit had. Hij pakte een korrel suiker en ging op weg.
Van overal vandaan zag hij dieren komen. ‘Waar gaan jullie naartoe?’ vroeg hij.
‘Naar de zandvlieg,’ zeiden ze. ‘En jij?’
‘Ik ook.’
In de buurt van het huis van de zandvlieg begonnen ze vlugger te lopen. Ze legden hun suikerkorrel neer en holden weer weg. Er was niemand die achter een boom bleef gluren of riep: ‘Gefeliciteerd zandvlieg.’
Toen de zon onderging lag er een enorme berg suikerkorrels voor het huis van de zandvlieg. De maan kwam op en de berg glinsterde en glansde. Naar alle kanten spiedend glipte de zandvlieg laat op de avond zijn deur uit en haalde de suikerkorrels een voor een naar binnen. Hij verborg ze in zijn kast, onder zijn vloer en op zijn kleine, donkere zolder. Toen stapte hij in bed, trok zijn deken over zich heen, wreef in het donker zijn voelsprieten over elkaar en fluisterde: ‘Dank jullie wel.’

Read Full Post »

Topper!!!

Ze kreeg een hand bij haar afscheid. That’s it… Terwijl ze de sterren verdient. Ik zou ze zo graag zelf van de hemel plukken en aan haar geven. Maar het is niet meer aan mij. Ik moet het loslaten. Terwijl ik hierover doormijmer komt de tekst voorbij van Gandhi: Wees zelf de verandering die je in de wereld wenst te zien.
Stop met verwijten en klagen, maar doe wat je kan.
Dus lieve meid:

Read Full Post »

Wat je aandacht geeft groeit

Richt je je aandacht op je sterke kant, dan ontwikkel je je vanuit je mogelijkheden. Focus je je op negatieve zaken, dan blokkeer je. Voor de derde achtereenvolgende dag, avond en deel van de nacht hoor ik luide muziek, gepraat enz., enz. in de tuin beneden mij. Bij vlagen vlieg ik tegen de muur omhoog. Ik besef dat ik zo mezelf verlam en ga me richten op positieve dingen. Ik laat ze lekker genieten daarbuiten en ga deze uitdaging aan.

Read Full Post »

Goeoed of goed

Een ontmoeting in de stad. ‘Hoe gaat het met je?’
‘Oooh, wel goeoed…..’ Zolang ik haar ken krijg ik hetzelfde twijfelachtige antwoord. Dit keer winkelend onder een stralende zon.
Zelf beantwoord ik de vraag met een volmondig ‘goed!’ Alle omstandigheden hoeven niet goed te zijn om je goed te voelen. Het gaat om het moment. En wauw, al die momenten samen…!

Is niet elke seconde
Een mogelijk uur U
Later bestaat niet
Later is nu

– Huub van der Lubbe –

Read Full Post »