Omarm je leven, omarm jezelf

Toen ik gisteravond deze spreuk las verzuchtte ik hartgrondig ‘nee!!!’ De reactie van de onrust van de afgelopen week was zichtbaar en voelbaar. De zoektocht naar mezelf liet weinig ruimte over. Een intense moeheid overviel me.
Een goede nachtrust doet wonderen. Ik kijk met verwondering en dankbaarheid terug op deze week. Ik heb mezelf gevonden! Ben de diepte ingegaan. En ineens besef ik dat ik wel bevriend met mij wil zijn…

Ik luister naar het prachtige lied uit de film ‘As it is in heaven’:

Vanaf nu is mijn leven van mij
Mijn tijd op deze aarde is zo kort
Mijn verlangen heeft me hier gebracht…
alles wat ik gemist heb, alles wat ik ontving…

en toch is het de weg die ik verkoos
Mijn vertrouwen was eindeloos,
het heeft me een klein beetje laten zien
van de hemel die ik nooit gevonden heb.

Ik wil voelen dat ik leef
Elke dag die ik heb
wil ik leven, zoals ik graag wil
wil ik voelen dat ik leef,
weten dat ik goed genoeg was

Ik ben nooit kwijt geraakt wie ik was
ook al sluimerde mijn wil
Misschien had ik nooit een keuze –
alleen maar het verlangen om te leven.

Alles wat ik wil is gelukkig zijn,
echt zijn wie ik ben
om sterk te zijn en vrij te zijn
om de dag uit de nacht zien opstijgen.

Ik ben hier en mijn leven is alléén van mij
en de hemel die ik vermoedde was daar
Ik zal hem ergens ontdekken
Ik wil voelen
dat ik mijn leven echt heb geleefd.

– As it is in heaven – Gabriella’s Song –

Read Full Post »

Werkelijkheid

Gelezen op Facebook: “Een spin in de morgen brengt kommer en zorgen.” Je voelsprieten staan wijd open en je verwacht al dat er vandaag iets naars staat te gebeuren. Grote kans dat er iets gebeurt en dan spring je er bovenop. ‘Zie je wel,….’
Dan is het avond en zit de spin nog op dezelfde plaats. En blijkt er een ander gezegde te zijn: ‘Een avondspin brengt geluk in het gezin.’
Je eigen denken bepaalt de werkelijkheid.
Ik leer hier twee lessen uit. Zien zonder te denken. En je denken kun je beïnvloeden. De gedachten die ik uitstraal komen altijd als een boomerang bij me terug.
Wauw, wat een uitdaging voor vandaag.

Michelangelo zei het ooit over beeldhouwen:

“Het beeld zit al in het marmer,
ik hoef het er alleen maar uit te halen.”

Essentieel is kunnen zien,
Kunnen zien zonder te denken,
Kunnen zien wanneer men ziet
En niet denken wanneer men ziet
Noch zien wanneer men denkt.
– Fernando Pessoa –

Read Full Post »

Tijd voor inkeer

Dromen, gisteravond kwam het lied ‘I have a dream’ van Abba voorbij. If you see the wonder of a fairy-tale, you can take the future even if you fail.
Dromen, inkeer… Ineens viel het kwartje. De verwachtingen die ik neerleg bij anderen zijn eigenlijk de eigenschappen die ik graag bij mezelf wil zien. Aan de verwachtingen wordt niet voldaan, dus voldoe ik ook niet aan mijn eigen verwachtingen. Opnieuw stelde ik me emotioneel op van anderen. Verwachtingen, teleurstelling, verlies aan eigenwaarde. De wereld om mij heen is een reflectie, een spiegel die mij mezelf laat zien.
Inkeer, AU!

Henri Nouwen schrijft in zijn boek:
Luister naar die stem in jezelf die je zegt: “Je bent geliefd.”

Read Full Post »

Dream

De onrust van de afgelopen dagen bracht mij onderweg naar morgen, en belette mij vandaag te leven. Ik droomde van de toekomst, van ‘zekerheid.’ Ik zocht het buiten mezelf, maar voelde me teleurgesteld. Ik kan alleen maar stil worden en dan luister ik naar Martin Luther King, die zegt: ‘I have a dream!’ Hoe vaak heb ik hier al geschreven dat ik mijn droom leef… Is dat geen antwoord genoeg?
Nick Vujicic schreef: The ‘if I just had X, I would be happy syndrome’ is een grote desillusie. Het gaat immers niet om hebben, maar om zijn.
Ik ga hier vandaag nog even over door dromen.

Wijsheid is voor de geest
wat gezond is
voor het lichaam.

Het onderstaande verhaal raakte een gevoelige snaar gisteravond….. onvoorwaardelijke liefde….

‘Ik ben terug, vader!’
Een soldaat mocht het front verlaten en zijn stervende vader bezoeken.
Men had een uitzondering voor hem gemaakt, omdat hij nog het enige familielid was van de vader.
Toen hij op de afdeling intensive care aankwam, zag hij meteen dat de oude, half bewusteloze man die vastlag aan allerlei toestellen, zijn vader niet was.
Iemand had een enorme vergissing begaan en de verkeerde soldaat met verlof gestuurd.
‘Hoe lang zal hij nog leven?’ vroeg hij aan de dokter.
‘Een paar uur. Je bent net op tijd.’
De soldaat dacht aan de zoon van deze man, ergens God weet waar op een of ander slachtveld aan het vechten.
En hij dacht aan de oude man die met zijn laatste restje hoop naar zijn enige zoon uitkeek.
Hij hield op met nadenken, boog zich voorover naar de oude man, pakte zijn hand en zei zacht: ‘Hier ben ik, vader, ik ben terug.’
De stervende man pakte de uitgestoken hand en zijn blinde ogen tastten de omgeving af.
Een tevreden glimlach tekende zijn mond en week niet van zijn gezicht tot hij, een uur later, stierf.

Read Full Post »

Antwoorden

Clifhanger – Michaël Hiep

Tijdens mijn zoektocht komen er antwoorden langs. Verschillende. Vrijblijvende. ‘Pushende’. En vooral die laatste helpen. Hoe meer ik word gepusht, hoe meer ik voel dat ik die kant niet op wil. Ik voel me als de bergbeklimmer op het plaatje. Langzaam klim ik een stukje hoger en ik weet nog niet wat het uitzicht is. Een klein stemmetje in mij fluistert: ‘Laat maar los…’ en je komt bij de top.
Een nieuwe dag.

Er is een verhaal over een man die boven op een berg rondliep.
Hij gleed uit, viel en wist zich nog net aan de rand van de afgrond vast te houden. Zo hing hij daar.
Dus hij riep naar de hemel: ‘Is er iemand daarboven?’
Er kwam geen antwoord. Daarna sloeg hij echt aan het bidden.
‘Is daarboven iemand die mij kan helpen, alstublieft?’
Toen klonk er wel een antwoord: ‘Ja, ik zal je helpen, maar dan moet je precies doen wat ik zeg.’
De man zei: ‘Ja, ja. Ik zal alles doen wat U zegt’.
De stem zei: ‘Loslaten’.
Er viel een stilte. Een seconde. En nog een.
Toen vroeg de man: ‘Is er nog iemand anders daarboven?’

‘Als je een vraag stelt,
wil dan ook het antwoord
zoals het komt.’

Read Full Post »

Zoektocht

‘Mijn denken is verward.’ Ik had een doel: rust vinden, en pakte de fiets. Langs onbekende weggetjes de natuur opgezocht. Drenthe is prachtig! Ik fietste door velden, geen mens te zien, maar vond geen rust… Ik kreeg wel gezelschap van verschillende emoties. We fietsten samen verder. Nu logeren ze bij me in de herberg. Het was een mooie fietstocht in de zon, maar wat ik zocht heb ik niet gevonden.

Voordat het denken opkomt
zijn de dingen gewoon
zoals ze zijn.

Het belangrijkste is dat het denken leeg moet zijn, afwachtend, maar zonder ergens naar op zoek te zijn, en ondertussen open te staan om datgene wat binnen zal dringen in zijn naakte waarheid te ontvangen.
– Simone Weil –

Read Full Post »

Verwarring

Carpe diem! Ik plukte de dag en vond rust. Maar ineens, lieve C., bleek de straat niet afgesloten, er stond een nieuwe wegwijzer bij een kruispunt. Opnieuw verwarring. Want negeer ik het bord en ga plukkend door naar het doel van mijn kaart? Of …. wat IS mijn doel eigenlijk? De wegwijzer laat mij mijn oorspronkelijke doel zien. Dat is duidelijk. Ik ben stil en voel verwarring.

Het is zondag. Een gebed om moed, van Rita Renema.

Here God,
Ik vraag u niet om gezondheid en geluk,
hoewel ik ernaar verlang met heel mijn wezen.

Here God, ik vraag U niet om een leven zonder strijd.
Het leven is het waard om voor te strijden.

Here God, ik vraag U niet waarom U deze weg
mij hebt gewezen.

Mijn denken is verward, mijn geloof gevuld met vragen.

Here God, toch geloof ik dwars door dit alles heen:
‘U maakt alles goed,’ maar geeft U mij alstublieft een beetje moed.

Amen.

Read Full Post »

Carpe diem

Doorgaan, steeds maar doorgaan. Ik stap telkens in dezelfde valkuil. Zelfs in ontspanning draaien de radertjes in mijn hoofd door.
Eerst was daar een stem die zei:’pluk de dag!’ En ik wist dat die stem gelijk had, maar ging toch door. En dan was daar de hamerslag: migraine. En kon ik alleen maar meer het moment plukken.
Ik weet het zo goed. Schrijf dagelijks een blog en toch….. Pluk de dag. Wees aanwezig in het hier en nu van vandaag. Neem pauzes, keer even naar binnen en het leven gaat niet meer met je op de loop.
Ik dook het prijzencircus in en vond een dekbedovertrek met de opdruk: Carpe diem. Die heb ik meegenomen om mij er elke dag aan te herinneren.

Read Full Post »

Luister maar

Bloemen bloeien waar ze ruimte krijgen.
Mensen ook.
Phil Bosmans

Hoera! Het is me gelukt. ‘Stil zitten, niets doen, de lente komt en het gras groeit vanzelf.’ Een heerlijke, zonovergoten bezoekjesdag. Vol fijne gesprekken. De rode draad was: Luisteren is meer dan horen. We betrapten ons er zelf op. Terwijl we de ander hoorden praten bereidden we alvast ons eigen verhaal voor. Wat is het moeilijk om je tijd en aandacht te geven aan het verhaal van de ander. ‘Stil zitten, niets doen…’ Luisteren, en je bewust worden dat je niet luistert….
Mijn to-do lijst is nog even lang als gisteren, maar bovenaan schrijf ik: Luister!

Loesje: ‘Willen jullie even niet allemaal door elkaar heen luisteren?’

Read Full Post »

LenteGEVOEL

Festina lente – Haast je langzaam
Augustinus

Dit is het eerste jaar dat ik de wisseling van de seizoenen zo intens beleef. Ik adem de lente in. Ruik het, zie de knoppen aan de bomen, groene blaadjes, bloesem en hoor de vogels hun verhaal vertellen. Het voelt zo bijzonder om de natuur zo intens te ervaren. Na de winter wordt de natuur wakker en is er groei. Terwijl de wereld beeft en siddert van alle rampen en ieder zijn eigen moeilijkheden ervaart. Terwijl je soms zou willen dat het leven even stilstaat. De natuur laat ons zien dat er leven is na de dood, dat er groei is na stilstand. Ik voel hoop en vertrouwen. Lente, niet zomaar een woord, maar een wereld van gevoel.

Ook al zouden we alle bloemen plukken,
de lente zullen we niet kunnen tegenhouden.
– Pablo Neruda –

Stil zitten,
niets doen,
de lente komt,
en het gras groeit
vanzelf…
– zengedicht –

Read Full Post »