Wat was ik moe! Het werd me duidelijk toen ik bijna thuis was op de fiets en me afvroeg hoe ik daar kwam. Ik had een heel stuk gemist. Dat is niks voor mij.
Maar dan zijn er weer die parels op de weg.
De stoelen die werden bezorgd. Wat staat het nu mooi. De ‘warme deken’ in het inloophuis. Het kostte me energie, maar ik kreeg er zoveel meer voor terug. En toen stonden er twee giebelende dames voor mijn deur. Wat was er een goede en open sfeer, wat een fijne gesprekken. Ik was weer opgeladen, kon weer verder. De moeheid bleef, maar werd teruggebracht tot een klein deel van mij. Er was zoveel meer. Ik werd meer dan de moeheid. Parels op de weg. Ze liggen er om ontdekt te worden!
Vandaag is de dag,
hij komt maar een keer.
Morgen is het vandaag al niet meer.
Geniet van het leven,
het mag
maar doe het vandaag,
want vandaag is de dag.
Leave a comment